Het zit er weer op. Na een lang seizoen kan de selectie van RODA 2 gaan genieten van zijn welverdiende vakantie. Om er maar meteen een cliché tegenaan te gooien, het was een bewogen seizoen met zowel hoogte- als dieptepunten. Hoogtepunten qua sportieve resultaten waren de twee gestolen overwinningen op Unitas, de twee zeer knappe gelijke spelen tegen het sterke AWC en de knappe prestaties in het bekertoernooi. Dieptepunten waren er helaas iets meer, zoals de zware nederlagen tegen Ewijk, UHC (2x), NEC en de thuisnederlaag tegen hekkensluiter SVHA.
 
De prestaties die RODA 2 de eerste seizoenshelft op de mat legde overtroffen ieders verwachting. De selectie stroomde niet bepaald over van kwaliteit en Nico Creemers debuteerde in augustus als trainer bij RODA. Het seizoen begon dus met veel wisselingen in formaties, opstellingen en aanvoerders, waardoor het pas na drie competitiewedstrijden redelijk begon te draaien. Een vaste formatie met veel controle op het middenveld moest de basis zijn voor een succesreeks. Groot aandeel in de reeks die zou volgen had Thijs Stevens. Hij werd na 3 wedstrijd aangesteld als elftalleider en ontketende een heus ‘Stevens-effect’, al wil hij daar zelf niets van weten. Met veel kunst en vliegwerk werden zelfs de sterkste tegenstanders tegengehouden en werd er lange tijd (14 officiële wedstrijden!) niet verloren. De derde plaats bleef hierdoor lange tijd in zicht en in het bekertoernooi bleef RODA 2 tot aan de kwartfinale actief.
 
Helaas vertrok Thijs in het voorjaar naar Bali, nam zijn effect mee, en kwam er bij terugkomst op Schiphol achter dat het effect niet meer in zijn koffer zat. Waarschijnlijk heeft een lokaal Balinees voetbalteam sindsdien geen punt meer laten liggen. RODA had vanaf dit moment de grootste moeite om nog punten binnen te halen en zakte steeds verder af op de ranglijst. Tot overmaat van ramp viel de ene na de andere speler geblesseerd weg, nam Tom Verploegen precies op het verkeerde moment afscheid van de groep en kon het gebrek aan scorend vermogen niet langer gecamoufleerd worden met gelukstreffers. Ondanks de grote steun vanuit de A-junioren, waarvoor veel dank, viel het seizoen niet meer te redden. Van de laatste 7 wedstrijden werd er niet één gewonnen. De afsluitende barbecue, georganiseerd door wie anders dan Stevens, werd dan ook zonder twijfel het hoogtepunt van de tweede seizoenshelft.
 
Na afloop van het seizoen, terwijl de rest van Nederland al met vakantie was, voetbalde RODA 2 nog lekker door. RODA 2 mocht (moest) de gemeentecup spelen zodat RODA 1 zich volledig op de nacompetitie kon richten. Het eerste duel tegen WVW werd knap gewonnen, in de finale bleek het eerste elftal van Beuningse Boys toch een maatje te groot. Het seizoen werd tóch nog winnend afgesloten. De allerlaatste oefenwedstrijd tegen Elistha werd met 2-0 gewonnen.

Naast de teamprestaties, hebben de spelers individueel ook allemaal hun steentje bijgedragen aan wat dit seizoen heeft opgeleverd. Wat persoonlijke statistieken van het afgelopen seizoen:

Trainer Nico Creemers begon als onbekende aan zijn klus als trainer van RODA 2. Na een moeilijke start kreeg hij zijn team toch aan het voetballen en aan het winnen. Tot groot verdriet van de spelersgroep bleven beloningen in de vorm van een rondje na een gewonnen wedstrijd vaak uit. Nu vinden wij als spelers niet dat Creemers na elke overwinning (of nederlaag, maar wel na hard werken) zijn portemonnee hoeft te trekken, wij kunnen er ook mee leven als dit vanuit de club wordt gedaan ;-).

Jop Verploegen pakte de meeste prijzen dit jaar. Met maarliefst 7 officiële doelpunten kroonde hij zich tot topscorer. Daarbij werd hij ook verkozen tot MIK-speler(Minste Inzet en Karakter) en was hij het vaakst MVW. Nee, geen Man Van de Wedstrijd, maar Meest Vervelende Wisselspeler.

De penaltybokaal was voor Bas Gradussen. Gradussen bleek in de strafschoppenserie tegen SVHA buitengewoon koel in dit soort situaties, en werd daardoor vaste strafschopnemer. Gelukkig waren er weinig keepers die hun huiswerk deden, elke strafschop verdween op exact dezelfde manier tegen de touwen.

Daan van den Berg pakte de meeste speelminuten in verhouding tot trainingsminuten. Sterker nog, hij speelde er meer dan dat hij er trainde. Waarom is een raadsel.

Geschiedenis werd er geschreven door Bert Hoppenreijs en Tom van Gemert. Hoppenreijs scoorde het afgelopen seizoen voor het eerst in zijn carrière niet één eigen doelpunt, en van Gemert scoorde na 4 jaar senioren voetbal eindelijk zijn eerste doelpunt voor RODA 2 (ja ja, met de nodige hulp van een vijandelijk been). Daarbij scherpte van Gemert zijn persoonlijk record aan wat betreft het aantal blessures in één seizoen.

Luuk van den Dobbelsteen zorgde het afgelopen seizoen voor het meeste vuurwerk. Meestal bij een poging om een bal aan te nemen.

Een goede nachtrust is belangrijk om te kunnen presteren, was vaak de gedachte van Hugo Senden. Resultaat: op zondag bleek het vaak moeilijk om op tijd op de Boshof te zijn. Ondanks de moordende concurrentie kwam hij het vaakst te laat. Job Jacobs daarentegen besloot vaak wat minder uurtjes slaap te pakken, en deze in het veld in te halen.

Rik van Summeren deed het afgelopen seizoen de meeste trucjes, alvorens de bal terug uit te tikken. Of dit allemaal bewuste bewegingen warmen, en geen vreemde tics en spastische trekjes in zijn rechtervoet, laten we even in het midden. Ondanks een langdurige blessure is de eerste plaats in dit klassement nooit in gevaar gekomen. Omdat hij deze prijs nu voor het tiende jaar op rij wint mag hij de wisselbeker houden.

Ook Jos Hoppenreijs heeft een wisselbeker definitief toegeëigend. Die voor het meest oeverloze gezwets over tactiek, opstellingen en eigenlijk alles wat met voetbal te maken heeft. Op zich niets mis mee, maar onder het genot van een ijskouwe na de wedstrijd zijn er wel belangrijkere zaken te bespreken.

Koen Smits hield zich het afgelopen seizoen vooral bezig met vloeken, zo veel en zo hard mogelijk. Van alle spelers deed hij dit het best. Hij stak hiermee met kop en schouders boven de rest uit en leek in de winterstop al niet meer bij te halen.

Ondanks de lastige situatie, waarbij RODA in de luxepositie zat dat het twee keepers tot zijn beschikking had, hebben beide keepers zich keurig opgesteld. Het rouleren tussen twee keepers is zowel voor veldspelers als de keepers zelf niet ideaal, maar het bleek onmogelijk om een keuze tussen Bart Janssen en Ivo Piels te maken. De beide heren hebben zich hierbij neergelegd en hebben zo samen de nodige punten binnengehaald.

Een oude bekende is tegen het eind van het seizoen teruggekeerd op de Winssense velden. Sven Eggenhuizen heeft zijn draai weer helemaal gevonden bij RODA. Hij leek de kicksen aan de wilgen te hebben gehangen maar heeft besloten om terug te keren naar zijn oude liefde.

Niek Gerrits en Christian Schamp, samen goed voor 5 doelpunten, hebben besloten om een stapje terug te doen en afscheid te nemen van RODA 2. Gerrits gaat zijn geluk beproeven bij de zaterdagafdeling van RODA en Schamp stapt over naar het hernieuwde RODA 3.

Eerder in het seizoen nam RODA 2 al afscheid van twee spelers. Tom Verploegen besloot door een gebrek aan speeltijd en vertrouwen van de trainer om te stoppen. Luc Janssen kwam van het eerste elftal af om bij RODA 2 te leren voetballen, en vervolgens weer terug te keren bij RODA 1.

Aan alle volgers en onze trouwe supportersschare: Bedankt en tot volgend seizoen!